Główne Miasto, dawniej zwane Prawym (tzn. Prawdziwym, Szlachetnym) było zawsze najbogatszą częścią historycznego Śródmieścia Gdańska. Kazimierz Jagiellończyk podporządkował jego Radzie pozostałe dzielnice.
Dzisiejszy Ratusz zaczęto budować w 1379 r. Dekoracyjna ściana od strony Długiego Targu zasłoniła pierwotną, ukończoną w 1465 r. wieżę, więc w l. 1486-1492 podwyższono ją i zaopatrzono w gotycki hełm. Obecny, niezwykle piękny, ze złoconą figurą Zygmunta Augusta na szczycie, powstał za jego panowania (w 1561 r.).
Wewnątrz zawieszono 14 (dziś 35) dzwonów kuranta, odlanych w Holandii, ozdobionych herbami Polski, Gdańska i Polskich Prus. W rok później dodano balustradę fasady wschodniej. Obecny portal z nietypowym układem lwów w herbie miasta, dłuta Daniela Eggerta, pochodzi z 1768 r. Na prawo od niego wiszą odtworzono wzorce dawnych miar (stopa, łokieć i sążeń). Sień (na piętrze) ma ściany wyłożone u dołu holenderskimi kaflami. Kręcone schody z połowy XVII w. prowadzą na II piętro.
Przez portal na prawo wchodzi się do Wielkiej Izby Wety (rodzaj sądu), zwanej Salą Białą. Na ścianach wiszą portrety polskich królów. Bogato rzeźbiony portal po drugiej stronie sieni prowadzi do najpiękniejszego pomieszczenia Ratusza – słynnej Wielkiej Izby Rady (tzw. Sali Czerwonej). Wystrój – intarsjowane boazerie i portale, kominek, portale, malowidła na ścianie i stropie – należy do najwspanialszych w Europie. Centralny obraz plafonu z 1608 r., pędzla Izaaka van den Blocka, otoczony herbami Polski, Gdańska, Polskich Prus i Litwy, przedstawia Apoteozę Gdańska. Skromniejsze, ale równie ciekawe są sale: Mała (Zimowa) Izba Rady, Mała Izba Wety, Kancelaria i Kamlaria (obie ostatnie piętro wyżej). Z wieży roztacza się zachwycający widok.
Andrzej Januszajtis